เชียงคาน กับเพื่อนเก่า ในอดีตที่คบกันมากว่า 30 ปี

เชียงคาน ฟังชื่อแล้วเหมือนเมืองที่สาวโสดอาจจะกลัว เพราะชื่อเหมือนกับเป็นว่าแล้วต้องขึ้นคาน ในครั้งนี้เป็นการเที่ยวแบบเฉพาะกิจโดยเฉพาะ เป็นงานเลี้ยงรุ่นของเพื่อนสมัยเรียน หากใครที่เริ่มแก่ตัวแล้วก็คงจะรู้ว่าสักวันหนึ่งเราก็ต้องมีการจัดพบปะกัน เป็นงานเลี้ยงรุ่นเพื่อนรุ่ตั้งแต่มัธยมต้น และในตอนนั้นก็เรียนจบมาในปี พ.ศ. 2529 ปีแล้วก็ประมาณ 30 ปีผ่านไปแล้ว เรามีนัดมาเจอกันทุกๆ ปี ครั้งนี้ก็เป็นครั้งที่ 3 แล้ว ก็ต้องขอบคุณเพื่อนป้อมด้วยนะที่เป็นคนจัดการให้กับจุดท่องเที่ยว ที่พัก และที่กิน เธอจัดการดูแลแหล่งท่องเที่ยวให้ครบ ส่วนการเดินทางครั้งนี้เราเดินทางด้วยเครื่องบิน สายการบินจะมีจำนวนเที่ยวน้อยไปหน่อย คือช่วงเช้ามี 2 เที่ยว บ่ายเที่ยวเดียว โดยเริ่มเดินทางช่วงเช้าไปถึงช่วงสายๆของวัน ให้เพื่อนมารับที่สนานบิน ซึ่งจะเป็นเพื่อนอีกชุดที่เดินทางมาด้วยรถตู้ร่วมขันเช่ารถกันมา จากนั้นก็ตรงเข้าที่พัก

ตัวเมืองเชียงคานก็เป็นที่นิยมมานาน เราเองก็ไม่ได้มีโอกาสที่จะได้แวะเวียนมาเยี่ยมชมเลย ตั้งใจอยู่หลายครั้งสุดท้ายก็ได้มาเฉพาะคนแก่เรียนนี่แหละ ที่เรียกว่า “คนแก่เรียน” ก็มีที่มาจาก เราก็เริ่มอายุเยอะกัน คนมีอายุเยอะก็เป็นคนแก่ และคนแก่เหล่านี้เรียนที่โรงเรียนขอนแก่นวิทยายน แถมได้ 2 ความหมายว่าเราเริ่มสูงอายุขึ้น แต่ตัวเองไม่คิดว่าตัวเองจะแก่หรอกนะ (บอกตัวเอง) แล้วก็ความหมายคือ คนแก่เรียน คือคนเรียนที่เรียนรู้มาเยอะ มีประสบการณ์มาเยอะก็เลย

ประวัติเชียงคาน

ประวัติความเป็นมาเมืองเชียงคานเดิมตั้งอยู่ที่เมืองชะนะคาม ประเทศลาว ซึ่งสร้างโดยขุนคาน โอรสของขุนคัวแห่งอาณาจักรล้านช้าง เมื่อประมาณ พ.ศ. 1400 ต่อมาประมาณ พ.ศ. 2250 อาณาจักรล้านช้างแยกออกเป็นสองอาณาจักรคือ อาณาจักรหลวงพระบาง ซึ่งมีพระเจ้ากีสราชเป็นกษัตริย์ และอาณาจักรเวียงจันทน์ ซึ่งมีพระเจ้าไชยองค์เว้เป็นกษัตริย์ โดยกำหนดอาณาเขตให้ดินแดนเหนือแม่น้ำเหืองขึ้นไปเป็นอาณาเขตหลวงพระบาง และใต้แม่น้ำเหืองลงมาเป็นอาณาเขตเวียงจันทน์ ต่อมาทางหลวงพระบางได้สร้างเมืองปากเหืองซึ่งอยู่ฝั่งขวาของแม่น้ำโขงเป็นเมืองหน้าด่านและทางเวียงจันทน์ได้ตั้งเมืองเชียงคาน

เดิมเป็นเมืองหน้าด่านเช่นกัน ต่อมา พ.ศ. 2320 พระเจ้ากรุงธนบุรี โปรดให้เจ้าพระยามหากษัตริย์ศึกกับพระสุรสีห์ ยกทัพไปตีกรุงเวียงจันทน์ ตีเวียงจันทน์ได้จึงได้อัญเชิญพระแก้วมรกต กลับมายังกรุงธนบุรี แล้วได้รวมอาณาจักรล้านช้างเข้าด้วยกันและให้เป็นประเทศราชของไทย และได้กวาดต้อนผู้คนพลเมืองมาอยู่เมืองปากเหืองมากขึ้น แล้วโปรดเกล้าฯ ให้เมืองปากเหืองไปขึ้นกับเมืองพิชัย ต่อมาในสมัยรัชกาลที่ 3 เจ้าอนุวงศ์ เจ้าเมืองเวียงจันทน์ คิดกอบกู้เอกราชเพื่อแยกเป็นอิสระจากไทยโดยยกกำลังจากเวียงจันทน์มายึดเมืองนครราชสีมา แต่ในที่สุดเจ้าอนุวงค์ถูกจับขังจนสิ้นชีวิต กองทัพไทยที่ยกมาปราบเจ้าอนุวงศ์ที่นครราชสีมาได้ยกทัพไปกวาดต้อนผู้คนจากฝั่งซ้ายของลำน้ำโขงมายังเมืองปากเหืองมากขึ้น และโปรดเกล้าฯ ให้พระอนุพินาศ (กิ่ง ต้นสกุลเครือทองศรี) เป็นเจ้าเมืองปากเหืองคนแรก แล้วพระราชทานชื่อเมืองใหม่ว่าเมืองเชียงคาน ครั้งถึงรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว พวกจีนฮ่อได้ยกทัพมาตีเมืองเวียงจันทน์ เมืองหลวงพระบางและได้เข้าปล้นสะดมเมืองเชียงคานเดิมที่อยู่ทางฝั่งซ้ายของแม่น้ำโขง ชาวเชียงคานเดิมจึงอพยพผู้คนไปอยู่เมืองเชียงคานใหม่ (เมืองปากเหือง) เป็นจำนวนมาก

ครั้งต่อมา เห็นว่าชัยภูมิเมืองเชียงคานใหม่ (เมืองปากเหือง) ไม่เหมาะสม ผู้คนส่วนใหญ่จึงอพยพไปอยู่ที่บ้านท่านาจันทร์ซึ่งใกล้กับที่ตั้งของอำเภอเชียงคานปัจจุบัน แล้วตั้งชื่อใหม่ว่า เมืองใหม่เชียงคาน ต่อมาไทยได้เสียดินแดนฝั่งซ้ายแม่น้ำโขงให้กับฝรั่งเศส ทำให้เมืองปากเหืองตกเป็นของฝรั่งเศส คนไทยที่อยู่เมืองปากเหืองจึงอพยพมาอยู่เมืองใหม่เชียงคานหรืออำเภอเชียงคานปัจจุบันโดยสิ้นเชิง แล้วได้เปลี่ยนชื่อเมืองเป็นเมืองเชียงคานใหม่ ได้ตั้งที่ทำการอยู่บริเวณวัดธาตุ เรียกว่าศาลาเมืองเชียงคาน ต่อมาได้ย้ายไปอยู่บริเวณวัดโพนชัย จนกระทั่งปี พ.ศ. 2452 เมืองเชียงคานซึ่งมีพระยาศรีอรรคฮาด (ทองดี ศรีประเสริฐ) ได้รับตำแหน่งนายอำเภอเชียงคานคนแรก ต่อมาปี 2484 ได้ย้ายที่ว่าการอำเภอเชียงคานมาอยู่ ณ ที่อยู่ปัจจุบันตราบเท่าทุกวันนี้

แหล่งข้อมูลจาก สำนักงานพัฒนาชุมชนอำเภอเชียงคาน

แสงสีทอง เมื่อยามพระอาทิตย์ตก

แสงสีทองยามพระอาทิตย์กำลังจะตกแสงสีทองนี้แสงที่ช่างภาพส่วนใหญ่เป็นที่ต้องตาต้องใจของช่างภาพช่วงเวลาทองของการถ่ายภาพอยู่ในภาพสีเหลืองอำพันเหมือนสีทอง ถ่ายออกมายังไงมันก็ดูสวยส่วนการชมพระอาทิตย์ตกที่อำเภอเชียงคานมีอยู่ด้วยกัน 2 แบบ แบบแรกคือ เดินชมบนถนนเลียบฝั่งโขงหรือ ถนนชายโขง ได้เลยนะครับจะมีถนนที่เขาทำไว้ให้ยาวประมาณประมาณ 2 กิโลเมตร เดินรับลมเย็นยามค่ำ ช่วงเวลา 16:00 – 17:00 น. เป็นเวลาที่เหมาะสมสำหรับการเริ่มต้นเดินเล่น ค่อยๆเดินไปนะเมื่อถึงเวลาพระอาทิตย์ตก เราจะพบกับแสงสีทอง ที่แสดงต่อหน้าต่อตาเรา สวยงามมาก มีวิวเขาอยู่ไกลๆ รับด้วยแม่น้ำโขง สะท้อนแสงเพิ่มกำลัง 2 เข้าไปอีกในความสวยงาม หากใครที่เช่าจักรยานมาก็สามารถมาปั่นจักรยานเล่นก็ได้เหมือนกัน

ล่องเรือชมพระอาทิตย์ตก พร้อมอาหาร เป็นอีกวิธีที่จะได้ชมพระอาทิตย์ตกอีกมุมของ 2 ฝั่งไทยและลาว คือการล่องเรือ ซึ่งคณะเราเองนั้นไม่ได้ใช้บริการ เลยไม่ได้เก็บภาพมาให้ชมกัน

ส่วนใครที่ใช้เส้นทางเดินชมก็สามารถที่จะมองๆ ดูที่พักในอนาคตไปด้วยก็ได้ว่า หากมีโอกาศมาอีกครั้งจะพักที่ไหนดี มาดูให้เห็นกับตาดีกว่าดูภาพถ่ายหรือรีวิวนะ ที่พักแต่ละที่ก็ให้บรรยากาศแตกต่างกันออกไป ใครชอบแบบไหนก็เลือกกันเอานะ ส่วนมากแล้วนั้นจะเป็นบ้านเก่า บ้านไม้ที่ทำการปรับปรุงให้เหมาะสมสำหรับการเป็นที่พักสนนราคาตั้งแต่หลักร้อยไปจนถึงหลักพัน ข้อดีของการเข้าพักแถวนี้คือยามเช้าๆ เราสามารถตื่นขึ้นมาพร้อมกับตักบาตรข้าวเหนียวได้เลย ไม่ต้องเสียเวลาเดินทาง

เพิ่มเติมเล็กๆ น้อยๆ หากคุณกำลังอยู่ที่แห่งนี้แล้วไม่เห็นคนขายลอตเตอรี่ถือว่าเป็นเรื่องผิดปกติอย่างมาก ให้รู้เอาไว้ว่าที่แห่งนี้คือแหล่งรวมผลคนขายลอตเตอรี่ คือส่วนมากแล้วจากการสำรวจที่เขาทำบอกเอาไว้ว่าคนขายลอตเตอรี่จำนวนมากแล้วจะมีภูมืลำเนามาจากจังหวัดเลย จะเรียกว่าเป็นเมืองหลวงเลยก็ได้ หรือจะเรียกว่าทัพหลวงก็ได้นะ