รับอรุณรุ่งเช้าวันใหม่ ลมเย็น บรรยากาศเป็นใจ ณ ภูเรือ

เมื่อรับพลังกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ก็ได้เวลาลงจากภูเรือ เราจะไปไหนต่อกันดี เหมือนมีการวางแผนมา แต่จริงๆ แล้วไม่มีตอนแรกกะว่าจะไปอำเภอด่านซ้ายต่อ แต่ดูเวลาแล้วไม่น่าจะทัน แต่สังเกตุเห็นวัดใหญ่บนเขาอยู่วัดแปลกตา ก็แวะชมหน่อยดีกว่านะ

วัดสมเด็จภูเรือมิ่งเมือง

วัดที่เหมือนได้ชื่อว่า ไม่แวะที่วัดเหมือนไม่ได้มาถึงภูเรือ วัดแห่งนี้เป็นพระอารามที่สมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนีทรงพระราชทานเงินซื้อที่ดินสำหรับสร้างวัดนี้ขึ้นมา อยู่บนเขาที่มีวิวสวยรอบด้าน มีพระอุโบสถโดดเด่นอยู่ตรงกลางรายล้อมด้วยวิหารรายทั้งสี่ ทุกหลังสร้างด้วยไม้แกะสลักลวดลายสวยมากๆ ทั้งผนังและคันทวย ยิ่งหน้าบันก็จะยิ่งสวยเพราะอยู่ด้านหน้าสุด ในวิหารรายแต่ละหลังประดิษฐานพระพุทธรูปที่งดงาม พระอุโบสถประดิษฐานพระพุทธเจ้าไภสัชยาคุรุไวฑูรยประภา จอมแพทย์ หรือพระกริ่งปวเรศ เป็นพระปฏิมาประธาน พระพุทธรูปในวิหารรายองค์หนึ่งเป็นพระนอนแกะสลักด้วยหินหยกแม่น้ำโขง จากพม่า ตัวโบสถ์วิหารถูกสร้างด้วยไม้สักที่ถูกนำมาแกะสลัก วัดสมเด็จภูเรือมิ่งเมือง หรือวัดภูเรือมิ่งเมือง ชื่อเดิมวัดพระกริ่งปวเรศ

ด้วยรูปหน้าตาของพระประทานมีความดูจริงจังเอามากๆ ทำให้ใครต่อใครที่เข้ามาคงทำตัวสงบเงียบไปกับสถานทีแห่งนี้ได้โดยไม่ต้องเตือนอะไรกันเอง หรือจะคิดว่าท่านกำลังบอกว่าให้เราพยายามสงบจิตใจ ให้มีสติ ปัญญาก็จะเกิดขึ้น คงเหมือนในวันที่เรากำลังทำงานแล้วมีงานมากมายเข้ามาพร้อมกัน ยากที่จะรับมือให้งานแต่ละชิ้นเสร็จสิ้น หรือทำงานให้แล้วเสร็จตามกำหนดของวันเวลา หากเราตั้งสติหยุดนิ่งในช่วงเวลาสั้นๆ ค่อยๆ คิด ลำดับความสำคัญของแต่ละชิ้นงาน ค่อยๆ ทำงานนั้นก็จะแล้วเสร็จ เกิดความผิดพลาดน้อยลงตามไปด้วย

ก่อนที่จะเข้าไปในตัวพระอุโบสถนั้นได้สังเกตุเห็นป้าย พร้อมข้อความที่น่าประดับส่วนตัวเล็กน้อย “ทำบุญด้วยมือของท่าน งดจุดธูปเทียน เปิดไฟเท่าที่จำเป็น” ไม่ต้องมาวุ่ยวายเก็บธูป จุดไฟ อะไรอีกมากมาย สั้น จบ กระบวนความ ความสงบ การเคารพสิ่งศักดิ์สิทธิ์อยู่ที่ใจของเราเท่านั้น เดินทะลุไปส่วนด้ายหลังอีกนิด จะได้พบกับพระนอน พระวิหาร นาคหัวบันได ก็ถูกแกะสลักมาจากหินหยกแม่น้ำโขง

ภายในตัววัดยังมีหลายส่วนที่กำลังพัฒนา หรือกำลังสร้างเพิ่มเติมใจหลายจุดเหมือนกัน ก็คงต้องให้เวลากันสักพักใหญ่ๆ และครับสำหรับการสร้างวัด เราเดินไปยังอีกส่วนใกล้ๆ กันนั้น ก็จะเป็นส่วนที่ผมประทับใจอีกส่วนที่ไม่รู้สึกเสียดายใดๆ ในการมาเยี่ยมชม เป็นส่วนที่มีทางเดินยาวที่ระหว่างทางเดิน 2 ข้างทางนั้นจะประกอบไปด้วยจิตกรรมภาพต่างๆ ให้ได้รับรู้ศาสาพุทธมากยิ่งขึ้นเพียงแต่ว่าส่วนนั้นในช่วงเวลาที่เราไปนั้นยังไม่แล้วเสร็จดี ระบบไฟฟ้ายังไม่ได้ติดตั้ง นมาให้ชมบางส่วนเท่านั้นนะ

เดินเพลินได้เวลาออกจากสถานที่แห่งนี้ ไปยังจุดเช็คอินให้ ที่ตอนเช้าเราเห็นตั้งอยู่ระหว่างทางที่ขึ้นไปบนภูเรือ เป็นสถานที่ที่ใครชอบถ่ายภาพเอาไว้อวดเพื่อน หรือจะเก็บความทรงจำของตัวเองก็ต้องแวะนะครับ เป็นสถานที่ที่เจ้าหน้าที่ได้ทำการตกแต่งขึ้นมาเป็นอย่างดี ที่จอดรถสะดวก พร้อมกับป้ายที่บอกว่า “เมืองแห่งทะเรือภูเขา สุดหนาวในสยาม”

วัดป่าห้วยลาด

ก่อนจะไปกันต่อเราขอเล่าประวัติกันนิดหน่อยนะ แรกเริ่มเดิมทีนั้น หลวงปู่ชอบ ฐานสโม ได้จาริกธุดงค์มาภูคลั่ง ก่ตั้งสร้างสำนักสงฆ์ห้วยลาด ซึ่งอยู่ติดกับบ้านห้วยลาด หลังจากนั้นเมื่อชาวบ้านห้วยลาดเริ่มมีความศรัทธาเลื่อมใส จึงได้นิมนต์องค์หลวงปู่ชอบ มาตั้ง สำนักสงฆ์ห้วยลาด ในปี 2483 เป็นต้นมา หากจะถามว่า หลวงปู่ชอบท่านเป็นใคร หลวงปู่ชอบมีการสร้างวัดไว้มากมาย เป็นสถานบำเพ็ญภาวนาปฏิบัติธรรมหลายจังหวัด อาทิ จังหวัดเชียงใหม่ ศรีสะเกษ มุกดาหาร และประเทศลาว ที่วัดหลักกิโลที่ 136 เส้นทางไปเวียงจันทร์ วัดที่หลวงปู่สร่างขึ้นส่วนใหญ่ จะตั้งขึ้นเป็นป่าช้าหรือในป่าลึก สำหรับที่จังหวัดเลย หลวงปู่ชอบได้สร้างวัดจำนวนทั้งสิ้น 8 แห่ง คือ วัดป่าห้วยลาด วัดป่าบ้านบง วัดป่าสานตม วัดป่าม่วงไข่ (ปัจจุบันหลวงพ่อขันตี จำพรรษาอยู่) วัดป่าฐานสโม วัดปาโคกมนและวัดป่าสัมมานุสรณ์ ในสายพระธุดงค์กรรมฐานที่เป็นศิษย์ของพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต เป็นที่ยกย่องว่าหลวงปู่ชอบ ฐานสโมถือว่าเป็นศิษย์ที่สำคัญอีกรูปหนึ่ง ที่มีความเด็ดเดี่ยวกล้าหาญในด้านความเพียร มีนิสัยมักน้อย สันโดษ ชอบแสวงหาความวิเวกอยู่เป็นนิจ ข้อปฏิบัติและธรรมของหลวงปู่ชอบ เป็นที่ยอมรับจากบรรดาคณะศิษยานุศิษย์และพุทธศาสนิกชนทั่วไป หลวงปู่ชอบมักอบรมสั่งสอนพระภิกษุสามเณร ว่าแสวงหาที่สงัดวิเวก เร่งทำความเพียรถาวนาอย่างหนักอย่าประมาท หลวงปู่ชอบ ฐานสโม วัดสัมมานุสรณ์ บ้านโคกมน ต.ผาน้อย อ.วังสะพุง จ.เลย นับเป็นพระอริยสงฆ์ที่สำคัญรูปหนึ่งของจังหวัดเลย

ครั้งแรกที่ได้ขับรถเข้าไปในบริเวณวัด ต้องประหลาดใจในความใหญ่โต ของสถานที่ว่าใหญ่เอามากๆ บนพื้นที่กว่า 370 ไร่ บริเวณต่างๆ แบ่งออกเป็นส่วนๆ ให้เห็นได้ชัดเจน มองไปจะเห็นอุโบสถตั้งอยู่สง่างามที่ใช้ปฏิบัติกิจกรรมของพระสงฆ์ และประกอบพิธี ในวันสำคัญทางพุทธศาสนา แถวมีประติมากรรมต่างที่ถูกสร้างขึ้นบริเวณลานหน้า วัดป่าห้วยลาด ไม่ว่าจะเป็น องค์เทพ พระตรีมูรติ พระอินทร์ พระพิฆเณศ พญานาค จระข้ และองค์เทพอื่นๆไว้อีกมากมาย ให้เราพอได้ไปกราบไหว้ขอพร และที่โดดเด่นสะดุดตาก็คือ องค์พญานาค ที่เป็นสัญลักษณ์ของความยิ่งใหญ่ อุดมสมบูรณ์ ความมีวาสนา ศาลาเฉลิมพระเกียรติ ได้รับพระราชทาน พระบรมราชานุญาตอัญเชิญ พระปรมาภิไธย “ภ.ป.ร.” อักษรพระนามาภิไธย “ส.ก.” ตราสัญลักษณ์ งานฉลองสิริราชสมบัติครบรอบ 60 ปี ตราสัญลักษณ์ งานเฉลิมพระเกียรติ เนื่องในโอกาสมหามงคลเฉลิมพระชนมายุ 80 พรรษา ประดิษฐาน ณ หน้าบันศาลาเฉลิมพระเกียรติ

พระโพธิสัตว์เจ้าแม่กวนอิม เกิดจากความทุ่มเท อุทิศตน ร่วมแรงร่วมใจกันของทุกๆแรงศรัทธา เพื่อให้ได้ผลงานพุทธศิลป์ที่ทรงคุณค่าและงดงาม อันจะเป็นที่พึ่งทางใจ สักการะกราบไหว้ของเหล่า “ผู้คนทุกเชื้อชาติ” เปรียบได้ดั่งความเมตตา ที่ไม่มีประมาณต่อเหล่าสรรพสัตว์ขององค์พระโพธิสัตว์เจ้าแม่กวนอิม บนพื้นที่กว้าง 21.88 เมตร ยาว 27.88 ขนาดความสูงองค์เจ้าแม่รวมแท่นประทับ 12 เมตร โดยองค์เจ้าแม่กวนอิมปางอุ้มเด็กนี้ จะสร้างด้วยแร่แคลไซต์ สีขาวบริสุทธิ์ทั้งองค์ สร้างโดยห่อหุ้มต้นไม้ที่มีอายุเก่าแก่ไว้ทั้งหมด เมื่อให้ทางป่าไม้อำเภอมาตรวจสอบ พบว่าเป็นต้นตะเคียนทองซึ่งถูกต้นไทรห่อหุ้มมิดหมดทั้งต้น และคาดว่าจะมีอายุมากกว่าร้อยปี (ชาวบ้านขนานนามว่า ต้นไทรทอง) โดยลักษณะขององค์เจ้าแม่เป็นปางยืน มือซ้ายอุ้มเด็ก มือขวาตั้งขึ้นเสมออก แสดงสัญลักษณ์การให้พร และประทานบุตร โดยรอบเท้าองค์เจ้าแม่มีดอกบัวรองรับ มีน้ำมนต์ไหลผ่านกลีบดอกบัว

รอบองค์เจ้าแม่กวนอิมทั้ง 4 ทิศเป็นรูปปั้นเด็ก เป็นสัญลักษณ์ของ อายุ วรรณะ สุขะ พละ ความสูงพร้อมแท่น 1.8 เมตร และมีรูปปั้นสัตว์เทพศักดิ์สิทธิ์ อยู่บริเวณทางเข้าลาน ซ้ายขวา มีนามว่า”ปี่เซียะ” กว้าง 2 เมตร ยาว 4 เมตร สูง 3.8 เมตร แสดงถึงความสมบูรณ์ด้วยหลักเบญจธาตุ ทอง น้ำ ไม้ ดิน ไฟ ประกอบขึ้นจากสัตว์มงคลถึง 5 ชนิด ได้แก่ ศรีษะของมังกร ปีกของพญาอินทรี อุ้งเท้าของสิงโต ลำตัวของกวาง หางของแมว พื้นที่ทั้งหมดจะปูด้วยกระเบื้องเซรามิคสีขาว สดใส

การก่อสร้างเจ้าแม่กวนอิมอันศักดิ์สิทธิ์นี้ เพื่อต้องการให้เป็นที่สักการะกราบไหว้ของประชาชนทั่วไป เป็นการสร้างบุญกุศลให้แก่วิญญาณ สัมภเวสี เทพยดา เทพารักษ์ และสิ่งศักดิสิทธิ์ทั้งหลาย ตลอดจนสร้างบารมีตามที่ตนปรารถนา

เด่นชัดเต็มตากับ ยักษ์เพี้ยง ที่มีเรื่องราวว่า เดิมเป็นยักษ์ที่ดุร้าย ทำบาปกรรมในอดีตมากมายต้องไปรับกรรมในนรก เมื่อได้มารับรู้รสพระธรรมคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้ายึดถือปฏิบัติ เพียงถือศีล 5 ก็สามารถขึ้นจากนรกได้และมาเป็นสื่อให้มนุษย์ปฏิบัติความดี อาการที่ยกมือข้างซ้ายกางออกทั้ง 5 นิ้ว คือ เตือนให้รักษาศีล 5 มือขวาถือขวานแสดงถึงการใช้ขวานฟาดฟันกิเลส เท้าที่เหยียบสัตว์ประหลาดแสดงถึงการเหยียบกิเลสทั้งหลายให้จมธรณีสู่นรก ยักษ์เพี้ยง จึงเป็นเครื่องแสดงยืนยันการได้รับสิ่งดีๆที่ได้รับจากการปฏิบัติพระธรรม ของพระพุทธเจ้าและชักชวนให้ชาวโลกทุกคนที่มาเยี่ยมชมสถานที่ศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้ให้รักษาศีล 5 เพื่อให้มีความสุข ความเจริญรุ่งเรืองในหน้าที่การงาน ตลอดจนครอบครัวญาติพี่น้องโดยทั่วกัน และเป็นการสร้างบารมีให้ไปเกิดในยุคพระศรีอริยเมตไตรย

พระตรีมูรติ เทพเจ้าแห่งความรัก ความผาสุก ความสำเร็จสมหวัง ตั้งอยู่บริเวณด้านขวามือของเรา หลังจากเดินถ่ายรูปไปได้สักพัก โดยมีคนกล่าวเอาไว้ว่าหากจะสักการะเพื่อขอพรเรื่องความรัก ควรมีเครื่องบูชาเป็นดอกกุหลาบสีแดงสัญลักษณ์แห่งความรัก 9 ดอก ซึ่งยังสื่อหมายถึงความเป็นมงคลและพลังชีวิต แต่ในบริเวณที่เราไปนั้น ไม่พบเห็นใครมาบูชานะ อยากจะเป็นเพราะไม่มีพื้นที่ให้ทำสักการะได้

นึกขึ้นมาได้ ลืมบอกไปว่า ทิศที่เรากำลังถ่ายรูปอยู่นั้นจะเป็นการหันหน้าเ้าหาพระอาทิตย์ซึ่งจะเป็นการย้อยแสง นั้นหมายความว่าใครที่ต้องการมาเก็บภาพสวยๆ ของสถานที่แห่งนี้ให้มาช่วงบ่ายจะเยี่ยมกว่า แสงจะอยู่ข้างหลังเราส่องมาที่ศาลาเฉลิมพระเกียรติ ภาพที่ได้จะสวยกว่าที่เราถายในตอนรุ่งเช้า

ยังครับ ยังอยู่ข้างนอก ยังไม่ได้เข้าไปข้างในศาลาเลย เป็นสถานที่ที่เราใช้เวลานานเมื่อกัน อีกหนึ่งอย่างคือ นาคปรก 9 เศียร ตั้งสง่างามเอามากๆ เลยแวะถ่ายรูปสักหน่อยแล้วจะเข้าไปสู่ด้านในศาลากันนะ

ภายในอุโบสถ วิหาร ศาลาเฉลิมพระเกียรติ สร้างด้วยคอนกรีตเสริมเหล็ก โครงหลังคาเหล็ก มุงด้วยกระเบื้องดินเผา ทรงไทยประยุกต์ ใช้ปฏิบัติกิจกรรมของพระสงฆ์ และประกอบพิธี ในวันสำคัญทางพุทธศาสนา วัดป่าห้วยลาดนอกจากจะมีศาลาเฉลิมพระเกียรติที่ใหญ่โตโอ่อ่า สง่างาม ซึ่งประดิษฐานพระประธานสีขาวบริสุทธิ์ สร้างด้วยแร่แคลไซด์ มีนามว่า พระสัพพัญญูรู้แจ้งสามแดนโลกธาตุ องค์ใหญ่ที่สุด ซึ่งงดงามปานเทวดาสร้างและศักดิ์สิทธิ์ ด้วยขนาดหน้าตัก 20 เมตร สูง 19 เมตรประดิษฐาน เป็นพระประธานในศาลาเฉลิมพระเกียรติ บรรยากาศภายในที่เย็นสบายไม่ร้อยเพราะแดดไม่สามารถเข้ามาภายในทำอะไรกับเราได้ ไหว้สักการะเป็นที่เรียบร้อยก็ เราสามารภเดินรอบๆ บริเวณชมทัศนิยาภาพได้โดยรอบ สวยงามดีครับ

เป็นเวลาเที่ยงวันพอดี ความหิวไม่ปราณีใคร เปิด google map มองหาร้านอาหารเอาแบบง่ายๆ นะ อ่านรีวิวที่มีให้ google ได้ทีก็ปักหมุดเดินทางต่อเพื่อปากท้อง

คาเฟ่ ดี มีนา

ไม่ไกลจากจุดที่เราได้ท่องเที่ยว แวะไปซะหน่อย ร่างกายต้องการกาแฟ หรือข้าวกันแน่ อันตัวเราเองก็เป้นคนธาตุเบาจะทานอะไร ก็ต้องดูที่ดูทาง คือในรัศมีทำการไม่เกิน 1000 เมตรเราต้องมองเห็นห้องน้ำ ตรวจสอบแล้วร้านอาหารไหนๆ ก็ต้องมีห้องน้ำเป็นแน่ ก็เริ่มเดินทางไปจุดหมาย (จะไปห้องน้ำ หรือร้านกาแฟว่ะ) ก็มีที่ให้เราได้นั่งพัก มองออกไปไกลๆ เห็นแต่สีเขียวเพิ่มความสดชื่อให้กับร่างกายได้นิดหน่อย สนนราคานั้นก็ราคาใกล้เคียงกับในตัวเมืองนะแต่ไม่สูง คิดเสียว่าเป็นคนบรรยากาศทุ่งนาที่คนเมืองไม่ค่อยจะได้สัมผัส

เลยดาดัง

หลังจากมื้อเที่ยงที่เราทั้งสองไม่ได้เลยทานอะไรหนักๆ ก็ได้เวลาเดินทางกลับเข้าตัวเมือง ในระหว่างทางนั้นเองท้องก็ร้องตลอดเวลา เสมือนหนึ่งเป็นบทเพลงใหม่มาให้แก้ความเหงา หรือเงียบระหว่างเดินทาง เป้าหมายต่อไปของเรา คือเวลาที่เราไปเที่ยวก็อยากจะทานอะไร ชิมอะไรที่เป็นอาหารพื้นถิ้นให้มากที่สุด ได้แล้วหลังจากปักหมุด เลยดานัง อาหารเวียดนาม อีสานอร่อยในจังหวัดเลย ขอบอกว่า ร้านสวยอาหารอร่อยจริง โดยเฉพาะหมูยอ ต้องซื้อกลับติดมือ มากรุงเทพต่อ