คลองโอ่งอ่าง ถนนคนเดิน เพิ่มเติมคือความสะอาด

คลองโอ่งอ่าง จากอดีตในความทรงจำที่ยังพอจะมี ยังจำได้ว่าในช่วงเวลานั้นก็ประมาณปี พ.ศ. 2535 ประมาณนั้น หากต้องการจะซื้อเครื่องเล่นเกม  ซื้อเกม หรือจะเป็น Model จากการ์ตูน จากเกม เครื่องเสียง ที่มีอยู่ในยุคนั้น คงไม่ต้องไปที่ไหน เพราะที่แห่งนี้ คลองโอ่งอ่าง เป็นแหล่งรวมสินค้ามากมายสำหรับเด็กๆ หนุ่มๆ ในยุดนั้นเลย ด้วยสภาพในยุคนั้น ที่ถูกสร้างขึ้นมาบนคลอง ด้วยโครงสร้างเหล็กจนเป็นชื่อที่เรียกกันติดปากว่า “สะพานเหล็ก“

ในครั้งแรกที่ได้ยินชื่อคลอง ก็ทำให้นึกถึงเพลงสมัยเด็กๆ ของที่มีชื่อเพลงว่า อึ่งอ่าง โดยมีเนื้อเพลงร้องว่า

อึ่งอ่างมันนั่งข้างโอ่ง

มานั่งหลังโก่งจะคอยกินมด

เด็กเอ๋ยเจ้าอย่าพูดปด

เด็กเอ๋ยเจ้าอย่าพูดปด

จะกลายเป็นมด อาหารอึ่งอ่าง

ความเป็นมาของ คลองโอ่งอ่าง

เอาหล่ะมาเล่าเรื่องจากอดีตให้ฟังพอเป็นน้ำจิ้มกันก่อนว่า คลองโอ่งอ่าง นั้นมีความเป็นมาอย่างไร ด้วยความต้องการที่จะขยายตัวเมืองออกไปอีกสำหรับการพัฒนาบ้านเมื่อง และมีการขุดคลองคูเมืองเดิม ในตอนเหนือซึ่งก็คือยานบางลำพู ผ่านวัดบวรนิเวศวิหาร, วัดเทพธิดาราม วัดสระเกศราชวรมหาวิหาร, วังบูรพาภิรมย์ ไปออกแม่น้ำเจ้าพระยาตอนใต้ เหนือวัดสามปลื้มหรือวัดจักรวรรดิราชาวาส ในการครั้งนั้นได้สร้างกำแพงประตูเมือง ป้อมปราการ เลียบแนวคลองด้านใน ตลอดทั้งคลอง ประตูเมืองและป้อมปราการเว้นระยะห่างกันเป็นช่วง ๆ ถึง 9 ช่วง เป็นคลองคู่เมืองชั้นนอก เมื่อขุดคลองแล้วพื้นที่เมืองจึงกลายเป็นเกาะมีน้ำล้อมรอบ คือ ด้านตะวันตกเป็นแม่น้ำเจ้าพระยา และด้านตะวันออกเป็นคลองรอบกรุง

ขยับเอาที่ใกล้เข้ามาหน่อยก็ก่อนปี พ.ศ. 2558 สถานที่แห่งนี้เป็นสถานที่รวบรวมสินค้าประเภท ขายของเล่นเด็ก โมเดลการ์ตูน รถบังคับวิทยุ เครื่องเล่นเกม เกมทุกประเภท เพลง หนัง วิดีโอ ร้านค้าก็จะมีรูปแบบลักษณะแบบห้องๆ อยู่ตลอดสองฝั่ง อย่างที่บอกเอาไว้ก่อนนั้น ทำให้ลูกค้าอย่างเราเดินไปมาสะดวกแบบใกล้ชิดกันเพราะทางมันแคบ แต่โดยส่วนมากแล้วสินค้าจะยังเป็นสินค้าละเมิดลิขสิทธิ์เสียส่วนใหญ่ ราคาที่จับต้องได้ แต่คุณภาพ การรับประกันนั้นอีกเรื่องนะ

หลังปี พ.ศ. 2558 ก็ได้มีการรื้อถอนอาคารร้านค้าต่าง ๆ บริเวณริมคลองโอ่งอ่างที่ถูกได้บดบังทัศนียภาพมานานกว่า 40 ปี เพื่อทำการปรับภูมิทัศน์ให้เป็นถนนคนเดินที่ร่มรื่น รวมถึงให้มีร้านค้า และมีความสวยงามทางศิลปะเพื่อให้เป็นแหล่งท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์และวัฒนธรรม แถมด้วยน้ำที่ไหลต้องสะอาด แต่จากสายตาผมก็ถือว่าเยี่ยมมากเลย เป็นไปได้มาพัฒนาต่อที่คลองแสนแสบแถวบ้านผมหน่อยต่อยอดไปเลยนะ จะรอ

การเดินทาง สู่ ถนนคนเดิน

หากจะให้แนะนำการเดินทางในครั้งนี้ แนะนำว่าขอให้เป็นการเดินทางโดยรถไฟใต้ดินจะสะดวกที่สุด เพราะไม่ต้องวุ่นวายหาที่จอดรถ เพราะหายากมาก แต่ถ้าใครสะดวกเดินทางด้วยรถส่วนตัวก็ไม่ว่ากัน ใกล้เคียงกับเยาวราช เดินเล่นต่อไปเลย แต่สำหรับใครที่เลือกเดินทางด้วยรถไฟใต้เดินก็เพียงซื้อตั๋วให้เรียบร้อยจุดหมายสถานีคือ สถานทีสามยอด ซึ่งเป็นสายเฉลิมรัชมงคล ที่ตั้งอยู่ใต้ถนนเจริญกรุง ถ้าหากได้มาถึงสถานีนี้เป็นครั้งแรกขอแนะนำว่าสถานีนี้มีอะไรให้ดูเล่นๆ ก่อนนะ ด้วยการที่ออกแบบให้แปลกตากว่าสถานีทั่วไปโดยออกแบบพื้นที่ภายในสถานีจะใช้สีโทนเหลืองอ่อน ซึ่งเมื่อก่อน ณ ที่แห่งนี้ถือว่าเป็นประตูเมืองเก่า ในบริเวณจะมีการแสดงภาพถ่ายในอดีตให้เดินชมเล็กๆ น้อย พร้อมคำอธิบายพองาม หลังจากดูภาพประวัติสาตร์ไปแล้ว ก็มุ่งหน้ามาทางออกหมายเลข 1 ได้เลย

เมื่อมาถึงทางออกแล้ว ก็สามารถข้ามทางม้าลายก็จะถึงบริเวณถนนคนเดินแล้ว มองง่ายๆ แถวไหนเห็นคนเดินอยู่เยอะก็เดินตามเขาไป อย่าลืมหันหลังไปถ่ายรูปสถานีเอาไว้ด้วยนะ ในช่วงกลางคืนก็สวยไปอีกแบบจะได้เป็นโทนเดียวกันกับถนนคนเดินที่เรากำลังจะไปถึง

บรรยากาศ

ด้วยสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนไปจากอดีตสำหรับคนที่เคยมาอย่างผมเองนั้น จะมีภาพความทรงจำในอีกรูปแบบ แต่ที่เห็นก็คือที่พอจะได้ ก็จะมีร้านขายแผ่นเสียงเก่ายังคงอยู่ ร้านนั้นหายไป ทางเล็กๆ ให้เดินไม่มี มีแต่สายลมในยามค่ำคืนเข้ามาแทนที่ ถนนถูกแบ่งออกเป็น 2 ฝั่งที่ทำให้เราเองนั้นสามารถเดินชมทั้งไปในฝั่งและกลับได้ในอีกคนละเส้นทาง จะได้มุมมองคนละรูปแบบ แปลกสายตาเราไปอีก เห็นว่าถ้าใครคิดจะลงเรือ เล่นกิจกรรมทางน้ำก็ได้นะ สำหรับช่วงบ่าย แต่เรามาช่วงค่ำ เขาไม่มีให้บริกาแล้ว ที่พูดอย่างนี้เพราะเห็นจากประชาสัมพันธ์ของทางหน่วยงานนะ ยังไม่ได้ลองจริง

จุดแรกของเราก็ขอถ่ายรูปก่อนเลยบนตัวสะพานแรกที่เราจะได้เจอ คือ สะพานภานุพันธ์ุ เก็บภาพบรรยากาศของคลองที่ประดับไปด้วยไฟ ดูแล้วสวยอยู่นะ สำหรับใครที่ชอบถ่ายรูปสถานทีแห่งนี้ก็เป็นบนเรียนให้กับเราเพิ่มเติมได้นะสำหรับการถ่ายภาพกับช่วงเวลาที่มีแสงน้อย แล้วถ้าเรากำหนดว่าต้องไม่มีการใช้ Flash เข้ามาช่วยจะต้องทำอย่างไร มีขาตั้งกล้องก็จะได้ภาพที่ชัด หรือจะปรับ ISO ให้มากขึ้นพอประมาณก็ได้ มาทดสอบกันดู

มาเริ่มเดินต่อดีกว่า ด้วยเริ่มจากมุมด้านขวามือกันก่อนตลอดข้างทางจะมีภาพวาดต่างๆ จากศิลปิน ที่จะมีเล่าเรื่องราว และผลงานความสำเร็จของทีมงานกรุงเทพ ที่คืนพื้นที่แห่งนี้ ก็เลือกถ่ายรูปกันไป นอกจากภาพวาด เราจะพบกันศิลปินนักแสดงมากมายที่จะมาแสดงความสามารถร้องเพลง ทำการแสดง ให้ความบันเทิงตลอด 2 ฝั่ง ก็สามารถช่วยเหลือกันไปก็นิดๆ หน่อยๆ เป็นกำลังใจให้กับศิลปินกันไป

ระหว่างเดินทางก็เก็บภาพบรรยากาศไปนั้น ก็เก็บเอาไว้ในความคิดถึง และถ่ายทอดออกมาเป็นรูปภาพ เหมือนได้เห็นศิลปินต่างๆ มากมายที่ออกมาแสดงอยู่นั้น เรามานึกถึงตัวเราเองว่าแล้วเราหล่ะมีความสามารถอะไรในตัวเราที่สามารถทำมาแสดงให้คนอื่นได้เห็น สร้างความบันเทิง หรือให้ความรู้ หรืออื่นๆ นึกขึ้นมาได้เราลืมไปว่าที่กำลังทำอยู่ก็คือการแนะนำสถานทีท่องเที่ยวอยู่นิ  เพื่อนๆ ลองนึกในส่วนของตัวเองดูแล้วนำออกมาใช้ เพราะมีสถานทีมากมายให้เราได้แสดงออก ในรูปแบบที่แตกต่างออกไปได้ หรือสักวันหนึ่งแสงสว่างของเราจะสว่างขึ้นมาได้อีกครั้ง และมากกว่าเดิม

จุดประทับใจที่ห้ามพลาดด้วยจำนวนคนที่นั่งรอชมการแสดงที่เล่นเอาผมเองต้องเงียบ ปิดเสียง แล้วเลือกที่จะตั้งในฟังเสียงนั้นอยู่สักพัก ฟังอยู่นาน ณ จุดที่ 2 สะพานหัน ที่มีเสียงเพลงดังเข้าหูทั้งที่บริเวณเดียวกันนั้นก็มีการแสดงมากมาย แต่ทำไมเราต้องเดินไปยังจุดนั้น เสียงของเด็กผู้หญิงมันสะกดจิตเอาจริงๆ ไม่ได้พูดเล่นใครที่ไปมาถึงจุดนี้แล้วนั้นจะรู้ว่า เหมือนกำลังโดนสะกดจิต รีบเดิมตามเสียงนั้นไป พวกจะถ่ายรูป แต่มือเรานั้นไม่นิ่งพอที่ได้จะรูปน้องชัดๆ มารู้ว่าน้องเหล่านี้คือ DBK T21 ศิลปินคนพิเศษกับโปรเจ็ค Art ABLE จาก สมาคมผู้ปกครองคนพิการทางสติปัญญาแห่งประเทศไทย

มาถึงตรงนี้นึกขึ้นมาได้ว่าลืมบอกไปว่า ถนนคนเดินคลองโอ่งอ่าง แห่งนี้จะเปิดให้มีกิจกรรมที่เราสามารถมาเดินได้ทุกวัน ศุกร์ เสาร์  และวันอาทิตย์ตั้งแต่เวลา 4 โมงเย็นเป็นต้นไป ส่วนใครจะมาวันปกติเก็บภาพวาดยามเสียงสว่างมากกว่านี้ก็ดีนะ